|
Αυτιστική Διαταραχή |
|
H αυτιστική διαταραχή είναι μια νευροβιολογική αναπτυξιακή διαταραχή που συνήθως διαγιγνώσκεται με αξιοπιστία μέχρι το τρίτο έτος της ηλικίας ενώ η πρώτη διάγνωση μπορεί να γίνει σε ηλικία 18 μηνών. Χαρακτηρίζεται από σημαντική καθυστέρηση και δυσλειτουργία στον λόγο και στην επικοινωνία, στην ανάπτυξη γνωστικών δεξιοτήτων και στη κοινωνική συμπεριφορά. Η αυτιστική διαταραχή παραμένει συνήθως δια βίου. Η βαρύτητα της διαταραχής μπορεί να είναι από μέτρια, ως πολύ βαριά. Στην τελευταία περίπτωση τα άτομα με αυτιστική διαταραχή μπορεί να μην καταφέρουν να ικανοποιούν βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Η κληρονομικότητα των αυτιστικών διαταραχών είναι υψηλή όπως υποδεικνύουν έρευνες με μονοζυγωτικά δίδυμα όπου οι πιθανότητες να διαγνωστούν και τα δύο αδέρφια με αυτιστική διαταραχή είναι υψηλή (60-95 %), ενώ στα διζυγωτικά δίδυμα οι πιθανότητες να διαγνωστεί και το δεύτερο αδερφάκι με αυτιστική διαταραχή είναι πολύ χαμηλότερες (5-10 %), αλλά παρόλα αυτά υψηλότερες από ότι οι πιθανότητες εμφάνισης της διαταραχής σε αδέρφια του γενικότερου πληθυσμού (Bailey, Luther, Bolton, LeCourteur, & Rutter, 1995). Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ τα περισσότερα αδέρφια παιδιών με αυτισμό αναπτύσσονται φυσιολογικά, 5-10 % των παιδιών παρουσιάζουν διάφορες γνωστικές διαταραχές όπως δυσκολίες στην ανάγνωση και στον λόγο. Ανάμεσα στους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση των διαταραχών αυτιστικού φάσματος συμπεριλαμβάνονται τα ακόλουθα: χρωμοσωμικές ανωμαλίες (εύθραυστο X σύνδρομο), μεταβολικές διαταραχές (φενυλκετονουρία), προ και περιγεννετικά αίτια (συγγενής ερυθρά, συγγενής τοξοπλάσμωση, εγκεφαλίτιδα, έιτζ, αιμορραγία της μητέρας στο μέσο ή τέλος της κύησης), καθώς και φάρμακα ή ναρκωτικά που καταναλώθηκαν κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επίσης, η συνοσηρότητα αυτισμού και επιληψίας (περίπου 35-45 % των παιδιών με αυτισμό παρουσιάζουν επιληπτικές κρίσεις στην προεφηβεία και κορυφώνονται στην εφηβεία) υποδεικνύει ότι η επιληψία ή τα αίτια που οδηγούν στη επιληψία μπορεί να συμβάλουν και στον αυτισμό.
|